kan saiyang marigon na ginhawa huminélang nin sakit na daing ibang makakabolong kundi an hikay. Asin kan matatapus na su gabos, kan mapapadaihan na siya nin sala sa sombong na kaiwai kan Bansa asin kan pagkagadan kan kobrador nagadan sa bilanggoan na dai nin siisay man sa saiyang kataning. Ominabot ako asin nakita ko siyang naotsan.”
Dai nin itinaram minsan sarong kataga si Ibarra. Nakadatong na sinda sa pinté kan cuartel. Ominontok su militar, asin kinaptan sa kamot si Ibarra:
“Hagbayon, hagada ki Capitan Tiago an mga pananalaysay. Ngunyan! marnay na banggi! kaipuhan na makita ko kun may bagong nangyari.”
Daing girong na kinaptan ni Ibarra sa kalodokan su makurasil na kamot na dai nang laman, asin daing korokaalo na sinonod ito kan saiyang mga mata sagkod na napara.
Luhaylihay na bominirik asin nakitang nagdadalagan an sarong lunadan; pinasabot su kotsero.
“!Sa Fonda de Lala!” an sabi sa tingog na pahanga nang masabotan.
“Halé ini sa bilanggoan,” an sa boot kan kotsero, na kanayon latigoha su saiyang mga kabayo.
Suminakat si Ibarra sa saiyang lalamban (37), na atubang sa slog. ominogséhoy sa sarong sillén, na nahihiling su kahiwasan na nagdadakula sa saiyang atubang salamat sa bukas na dungawan.
Su harong sa kahampang, sa ibong na pangpang, maliwanag na marhay asin minaabot sa saiyang higdaan su mga marayrahay na tanog nin mga instrumento, na mga may dolos an kadaklan. —Kun bakong ribaraw su hagbayon, asin kun siya asin kun nagi siyang mahiniling, lalong nakita niya kuta huli sa sarong telescopio an nangyayari sa liwanag na ito, nasaksihan niya kuta an sarod sa mga makagigilantas na panawotawo, saro kan mga pagpahiling na kun gayod nakikita sa saro kan mga darakilang teatro sa Europa, na sa nagwawara-warang tanog nin sarong orquesta nakikitang minatunga sa tahaw nin oran nin liwanag, sa busay nin
